Bail-outs en heronderhandelingen: een contract-theoretisch perspectief

Steunpakketten uit gezonde lidstaten bleken in een aantal gevallen onontbeerlijk om de noodzakelijke hervormingen te betalen. Alleen zo kon de rust in de EU worden hersteld.

Onderhandelingen over zulke financiële reddingsoperaties, 'bailouts' gaan niet altijd van een leien dakje. Soms blijkt een eerste reddingsoperatie onvoldoende en volgen heronderhandelingen over aanvullende pakketten. In dit Discussion Paper bestuderen we een theoretisch model van zulke onderhandelingsprocessen. We laten zien dat een strategie met heronderhandeling optimaal is voor de geldgevers in een situatie waarin zij minder informatie hebben over hervormingskosten dan het ontvangende land. Geldgevers kunnen daarmee voorkomen dat ze meer geld toezeggen dan noodzakelijk.

Wanneer het hervormende land onderworpen is aan de tucht van de markt, via de handel in staatsschuldpapier, helpt dat om de onderhandelingsperiode te bekorten. Zulke marktdiscipline kent echter ook risico’s. Wanneer hervormingen werkelijk moeilijker uitvallen dan verwacht, hebben ook de geldgevers last van de onrust op de markt voor overheidsschulden.