2 november 2015

Een geschat DSGE-model voor Nederland met werkloosheid

De Lucas-kritiek is een belangrijk probleem voor het uitvoeren van economische beleidsanalyse. In zijn meest simpele vorm zegt de Lucas-kritiek dat de geschatte relaties in een macromodel afhankelijk zijn van het beleid dat gevoerd werd tijdens de steekproefperiode die gebruikt wordt om het model te schatten.
No title

Als het beleid verandert, kunnen die relaties ook veranderen. Daarom kan een macromodel het verkeerde antwoord op een beleidsvraag geven, omdat het uitgaat van geschatte relaties tussen variabelen die onjuist voor het nieuwe beleid zouden kunnen zijn. Dynamische Stochastisch Algemeen Evenwicht modellen(DSGE is de afkorting in het Engels) hebben waarschijnlijk minder last van de Lucaskritiek dan traditionele modellen, omdat de parameters in DSGE-modellen,  zoals de tijdsvoorkeur van huishoudens, waarschijnlijk niet afhankelijk zijn van bepaald beleid. Daarom zouden DSGE-modellen als een aantrekkelijke optie kunnen worden gezien voor het uitvoeren van economische beleidsevaluatie.

We nemen het DSGE-model van Lafourcade en De Wind (2012) en voegen  twee elementen toe die nuttig zijn voor  beleidsanalyse: we gebruiken een expliciete maatstaf voor de werkloosheid en we houden rekening met krediet-gerestricteerde huishoudens, waardoor de effecten van begrotingsbeleid meer in overeenstemming met de empirische literatuur zijn. We hebben ook de steekproef waarop het model wordt geschat, geactualiseerd. Door een stapsgewijze benadering te hanteren  voor het toevoegen van de nieuwe elementen en het wijzigen van de steekproefperiode hebben we uiteindelijk vijf modellen die door één enkele stap van elkaar verschillen. De vijf modellen zijn gebaseerd op een behandeling van de data en modeleigenschappen die gebruikelijk zijn in de DSGE-literatuur en kunnen beschouwd worden als een redelijke beschrijving van een macro-economie zoals die van Nederland. Als we onze analyse uitvoeren, krijgen we geschatte parameters die substantieel verschillen tussen de verschillende modellen. Als de schattingstecknieken die gebruikt worden met de DSGE-modellen, inderdaad de onderliggende parameters kunnen identificeren die onafhankelijk van het beleid zijn, zoals de tijdsvoorkeur van huishoudens, dan zou dit niet moeten gebeuren. Uit onze studie blijkt dat een van de belangrijkste eigenschappen die een DSGE-model aantrekkelijk voor beleidsanalyse zou moeten maken, niet geldt voor de momenteel beschikbare modelspecificaties.

Auteurs