15 april 2013

Optimaal begrotingsbeleid

Dit paper leidt regels af die de optimale reactie van begrotingsbeleid op veranderingen in werkloosheid en schuld geven, en schat deze. We combineren een gereduceerde-vormmodel van de economie van een lineaire VAR met een niet-lineaire welvaartsfunctie en verkrijgen analytische oplossingen voor optimaal beleid.

De variabelen in ons gereduceerde-vormmodel –groei, werkloosheid en primair surplus– kennen een natuurlijk evenwicht dat niet door beleid kan worden beïnvloed. Beleid kan alleen de fluctuaties rondom het natuurlijk evenwicht reduceren. Onze welvaartsfunctie bevat toekomstig bbp en werkloosheid; hun relatieve gewichten bepalen de optimale respons. De optimale beleidsregel eist een onmiddellijke en grote beleidsreactie die procyclisch is op groeischokken en anticyclisch op werkloosheidsschokken. Dit resultaat is niet afhankelijk van het gewicht van de werkloosheid in de welvaartsfunctie. De huidige door beleid gevolgde regel reageert procyclisch op zowel de groei, als op werkloosheidsschokken en doet dat veel trager dan de optimale regel. Dit leidt tot substantiële welvaartsverliezen.