Love is in the air

‘Het voorgerecht is koud maar ik zou het niet meer in de koelkast zetten.’ Aandachtig wees de jongeman op een aantal bakjes. ‘Bij het hoofdgerecht moet u zelf nog wat doen.’ We kregen een kleurige folder met een reeks instructies. ‘En bij het nagerecht kunt u kiezen uit een kaasplankje of vanille-ijs. De instructie over vanille-ijs met stukjes karamel kunt u overslaan.’ We namen alle bakjes in ontvangst. Het hybride koken kon beginnen.

Bronstige tijden

De gedwongen sluiting van een deel van het aanbod om het coronavirus in te dammen, laat dat aanbod niet onberoerd. Ondanks de ruimhartige overheidssteun om het getroffen aanbod in de benen te houden, gaat er niets boven de ontmoeting met de vraag. En het aanbod zou het aanbod niet zijn als er geen creatieve oplossingen worden bedacht om toch met de vraag in contact te komen. Winkels ontvingen klanten op afspraak en verzorgden tot gisteren een exclusieve koopervaring, varianten op een ‘ouderwetse picknickervaring’ met locatie, eten en drinken in de koppelverkoop staken overal de kop op en toprestaurants bezorgden bijna-klaarmaaltijden waarbij geappelleerd wordt aan het toch-ook-een-beetje-van-mezelf-gevoel. 

En de vraag? Die laat zich dat zichzelf-opnieuw-uitgevonden aanbod maar wat graag aanleunen. Gedwongen als ze is geweest om een najaar, winter en voorjaar haar hartstocht op te zouten, smacht ze naar een sprankje aanbod. Bij de minste of geringste versoepeling van de coronamaatregelen stromen de terrassen vol, ieder field-lab experiment is tientallen keren overtekend en reislustige medemensen vliegen voor de lol van en naar dezelfde luchthaven. Het zijn bronstige tijden.

Relatietherapie

Maar het is niet louter ingehouden hartstocht die de vraag zo ontvankelijk maakt – ze hóudt van het nieuwe aanbod. Picknicken met een door de grootgrondbezitter verzorgde picknickmand is eigenlijk best wel leuk, boodschappen thuis laten bezorgen levert gerust wat quality time op en Nederland Vakantieland blijkt ook veel moois in huis te hebben. Online is de nieuwe paringsdans al wat verder gevorderd. Een live-seminar voor the happy few wordt nu gestreamd voor the happy many, voor overleg blijk je helemaal niet op elkaars lip te hoeven zitten en in het gevecht om de verplicht thuiszittende consument is de prijs/aanbod-verhouding van menige streamingdienst tot een aantrekkelijk dieptepunt gedaald. Alleen met de alternatieve leerervaring wil het nog niet zo vlotten. Urenlang praten tegen een scherm van apathische vakjes haalt het toch niet bij de lesdynamiek in de collegezaal is mijn ervaring.

Aan de overheid de schone taak om niet de status quo van gisteren na te jagen, maar om de nieuwe wegen waarop markten ruimen te accommoderen. Omarm de vraagverandering, accommodeer de schok, ook al ben je er zelf de noodzakelijke aanstichter van geweest. Voor ons economen een prachtige casus over de meest fundamentele liefde in de economie, over vraag en aanbod in relatietherapie die opnieuw aan elkaar moeten wennen en met een overheid als luisterend oor die de opnieuw beleden passie hier en daar in goede banen moet leiden.

Het diner bleek een succes. Bij de laatste gang aangekomen konden we achterover leunen. ‘De kinderen hebben zich over het dessert ontfermd.’ Energiek waren ze met de halffabricaten aan de slag gegaan waarbij er geen pottenkijkers geduld werden. Trots serveerden ze het eindresultaat. ‘We hebben er best nog wel veel werk aan gehad.  Vooral het mengen was zwaar. Maar het is allemaal goed gekomen.’ Enigszins bevreesd bekeken we het aanbod. ‘Vanille-ijs met stukjes kaas. Wilt iemand daar een kopje koffie bij?’

Jeroen Hinloopen