In het tweede kwartaal van 2020 heeft de Nederlandse overheid steunmaatregelen in het leven geroepen om de economische impact van de coronacrisis op bedrijven en werknemers te beperken. Deze regelingen richten zich vooral op het behoud van banen en het voorkomen van extra vraaguitval, waardoor ook niet direct getroffen sectoren geraakt zouden worden. In de notitie “Economische analyse steunpakket 2020” staat de vraag centraal in hoeverre deze doelen behaald zijn. In dit achtergronddocument lichten we twee onderliggende macro-economische analyses toe.

Allereerst geeft dit document een beschrijvende analyse van de economische situatie in de Europese landen in 2020. Daarnaast bestuderen we de omvang van het steunbeleid in Nederland in internationaal opzicht. Op basis van de internationale analyse kunnen we echter niet concluderen in hoeverre die twee aan elkaar te linken zijn. Daarnaast presenteren we de resultaten van scenario’s met het macro-economische model Saffier. We bekijken hoe de Nederlandse economie zich in 2020 zou hebben ontwikkeld zonder de drie grootste steunmaatregelen, het belastinguitstel en de nieuwe en opgehoogde garantieregelingen voor bedrijven. 

The support has also reached non-viable and highly solvent firms. A large part of the support has gone to relatively low-productivity firms and to firms with low solvency. As a result, these firms were able to continue to exist longer than usual, which has disrupted the process of formations and dissolutions. Potentially maintaining low-productivity jobs could be detrimental to future productivity and employment growth.